Matroos, kapitein, admiraal, het Allemansendje kennen ze allemaal!
In de tijd van de houten zeilschepen was er geen toilet aan boord.
Als je dan een grote boodschap moest doen, ging je naar het voorschip.
Daar stak een balk uit boven het water. Je liet je broek zakken en deed je behoefte.
Toiletpapier was toen nog niet uitgevonden, dus wat dan?
Naast de balk hing een touw in het water, waarvan het uiteinde was uitgeplozen.
Je haalde het touw uit het water en veegde je achterste af.
Dit touw noemde ze het Allemansendje want iedereen aan boord gebruikte het.
De schoolklassen die de laatste jaren bij het Stadsmuseum op bezoek waren,
hebben veel plezier beleefd aan het Allemansendje.
Eerst mochten ze eraan ruiken en daarna werd verteld waarvoor het gebruikt was.
Na veel vieze gezichten en hilariteit vertelde de heer Van Kralingen dan dat het een schoon stuk touw was en nooit daarvoor gebruikt was.